آخر الزمانی در پیش است دیدنی!

خیلی سال پیش، نمی‎دانم چه شد که یک‎باره مد شد زن‎ها هم از همین پیراهن‎های چهارخانه‎ای بپوشند که پیش‎تر فقط مختص مردان بود؛ ولی خوب یادم هست که اولین بار که خودم خریدم: چهارخانه‎های قرمز و زرد و مشکی داشت.

و خوب‎تر در ذهن دارم وقتی‎که مادر بزرگم لباس مردانه را بر تنم دید، "نچ نچ"ی زیر لب گفت و غر زد که "آخر الزمون شده، می‎گفتن آخر الزمون مردا لباس زن‎ها و زن‎ها لباس مردا رو تن‎شون میکنن". از شما چه پنهان که اما یادم نیست ممکن است حد فاصل انگشت شصت و اشاره‎اش را گاز گرفته باشد یا نه.

بعضی روزها که حوالی ولیعصر تا فردوسی را قدم‎زنان طی می‎کنم، اگر حول و حوش تعطیلی ادارات باشد-چهار یا پنج-، قطعا می‎بینمش. بار اول که مثل همیشه هندزفری در گوش و چشم بر زمین پیاده‎رو نوردی می‎کردم، خیلی اتفاقی نگاهم به  او افتاد و خیره ماند.  احتمال می‎دهم حتی فک‎م هم باز مانده باشد!

موهای کوتاه لختی که با حرکات طنازانه‎اش رقصان بود؛ کیف کوچکی که با لباس‎ش ست کرده بود و ... مرد بود، اما لباس و رفتار و منش‎ش زنانه. چقدر  مور مورم شد و چقدر با خودم گفتم که جایت خالی مادربزرگ! مانده بود تا ببینی شبیه زن شدن مردان و مردانه شدن زنان را.

پ.ن: فقط من این برداشت را دارم، یا واقعاً شبکه‎های ماهواره‎ای، خبرها و رسانه‎های نرم و سخت! در تلاشند هم‎جنسگرایی را «تلقین» کنند؟

پ.ن2: قطعا قصدم اهانت به تعداد معدودی از افرادی که دچار بیماری هستند، نیست.