باز هم تسبیح بسم الله را گم کرده ام/
شمس من کی می رسد؟ من راه را گم کرده ام/
خواستم با عقل راه خویش را پیدا کنم/
حال می بینم که حتا چاه را گم کرده ام/
----------------------------------------------
... و من قدر خود را بزرگ‌تر از آن می‌دانم که محبت خویش را از کسی دریغ کنم،
حتی اگر آن کس محبت مرا درک نکند و به خیال خود سوء استفاده نماید.
من بزرگ‌تر از آن‌م که به خاطر پاداش، محبت کنم یا در ازای عشق، تمنایی داشته باشم.
من در عشق خود می‌سوزم و لذت می‌برم و این لذت،
بزرگ ترین پاداشی است که ممکن است در جواب عشق من به حساب آید.
(از وصیت نامه شهید چمران)
ادامه...
خب اگه نمیگین "خودتم که همین جوری ای"! بدم نمیاد پس از مدتها حس آزارم گل کنه و بگم که "نه! امید به خوب شدن نداشته باشین! این جزو نادرترین بیماری های نوع بشره که از زمان حضرت آدم تا الان فقط یک نمونه مشاهده و ثبت شده، اونم خودتونین آباجی خانوم!" :دییییی
راستی!!! سلام... خوشحالم بعده عمری اینجا دوباره نظریدم :))))
بعله یعنی از آدم تا الان وبلاگ نویس بودن آدما خیلی خوش گلدی، ما هم خرسندیم از تشریف فرمایی شما
پارسا زاهد
پنج‌شنبه 16 مرداد‌ماه سال 1393 ساعت 02:11 ب.ظ
به نام خدا
سلام
این که بیماری نیست :دی
بیماری اینه که خوب بنویسی هی از خودت ایراد بگیری
اما این که به این موضوع ( دچار خود شیفتگی شدم آیا؟) فکر می کنید یه بیماری هستش :دی
امیدوار باشید خوب میشید انشالله :دی
سلام :)))))))))))))))))))))))))
shshs
چهارشنبه 29 مرداد‌ماه سال 1393 ساعت 08:42 ق.ظ
سلام!
حالتون چطوره؟
خوش میگذره؟
چه خبرا؟
و اما بعد...!
یعنی میخواید بگید قبلا حس خود شیفتگی وبلاگی نداشتید..!؟!؟!؟
یعنی فکر می کنید با این یک پست میتونید خودتون رو تبرئه کنید؟
اما در مورد خوب شدن، گرچه این حالت اون هم به صورت وخیمی که شما دچارش هستید، امیدها رو کم میکنه؛ اما نا امید هم نباشید!
- قدم اول پشیمانی قلبیه! یعنی قلباُ از این کار پشیمون بشید.
- قدم دوم توبه است که خداوند توبه پذیر است. به قول شاعر:
یا عباد الله ، توبوا
فهوَ کهفُ التائبینا
- و قدم سوم و نهایی، توبه ی عملی است. یعنی هی پست های وبلاگتون رو بخونید و ازشون ایراد بگیرید. همچنین به وبلاگ دیگران بروید و از پست هاشون تعریف و تمجید کنید!
کاری که از دست من بر میومد این بود که راه خوب شدن رو بهتون بگم، پیمودن این راه دیگه با خود شماست!
و من ا... توفیق
سلام الحمدالله. مگر در مطالب این چنینی حضور به هم رسانید که باب سو استفاده برای شما فراهمه
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
نه، نیست!
خخخخخخخخخخخخخخخ
سپاس از این همه امیدی که میدی بهم
:*
خب اگه نمیگین "خودتم که همین جوری ای"! بدم نمیاد پس از مدتها حس آزارم گل کنه و بگم که "نه! امید به خوب شدن نداشته باشین! این جزو نادرترین بیماری های نوع بشره که از زمان حضرت آدم تا الان فقط یک نمونه مشاهده و ثبت شده، اونم خودتونین آباجی خانوم!" :دییییی
راستی!!! سلام... خوشحالم بعده عمری اینجا دوباره نظریدم :))))
بعله
یعنی از آدم تا الان وبلاگ نویس بودن آدما
خیلی خوش گلدی، ما هم خرسندیم از تشریف فرمایی شما
به نام خدا
سلام
این که بیماری نیست :دی
بیماری اینه که خوب بنویسی هی از خودت ایراد بگیری
اما این که به این موضوع ( دچار خود شیفتگی شدم آیا؟) فکر می کنید یه بیماری هستش :دی
امیدوار باشید خوب میشید انشالله :دی
سلام
:)))))))))))))))))))))))))
سلام!
حالتون چطوره؟
خوش میگذره؟
چه خبرا؟
و اما بعد...!
یعنی میخواید بگید قبلا حس خود شیفتگی وبلاگی نداشتید..!؟!؟!؟
یعنی فکر می کنید با این یک پست میتونید خودتون رو تبرئه کنید؟
اما در مورد خوب شدن، گرچه این حالت اون هم به صورت وخیمی که شما دچارش هستید، امیدها رو کم میکنه؛ اما نا امید هم نباشید!
- قدم اول پشیمانی قلبیه! یعنی قلباُ از این کار پشیمون بشید.
- قدم دوم توبه است که خداوند توبه پذیر است. به قول شاعر:
یا عباد الله ، توبوا
فهوَ کهفُ التائبینا
- و قدم سوم و نهایی، توبه ی عملی است. یعنی هی پست های وبلاگتون رو بخونید و ازشون ایراد بگیرید. همچنین به وبلاگ دیگران بروید و از پست هاشون تعریف و تمجید کنید!
کاری که از دست من بر میومد این بود که راه خوب شدن رو بهتون بگم، پیمودن این راه دیگه با خود شماست!
و من ا... توفیق
سلام
الحمدالله.
مگر در مطالب این چنینی حضور به هم رسانید که باب سو استفاده برای شما فراهمه