همه ی کره کره ها پایین بود!
و تنها عابران خیابان،
دانشجویان معترض بود و یگان ویژه!
همهمه ...جیغ..فریاد...و بوق های ممتد..
هنوز صدای شعارهای قبیحشان در سرت طنین انداز است...
ما اهل کوفه نیستیم..پشت کسی بایستیم...
امام زمانی که عرضه نداره جلوی امریکا بایسته نمی خوایم!
و والدین امروز ایران اسلامی! ما
چقدر در تربیت فرزندانشان...موفق بوده اند...
خدایاا..به کجا می رویم؟ چنین شتابان و منفور؟
بهتر نیست اجازه داد تا مخاطب خودش قضاوت کنه؟!
ولی توصیف و روایت شما طوری باشه که مخاطب رو ترجیحا به قضاوت دل خواه شما برسونه؟!
شاید حق با تو باشد لیک
این رو واسه دل پر خون خودم نوشتم...