نَنوشته‌ها

همه رفتند؛ من مانده‎‎‎ام و خدایم...

نَنوشته‌ها

همه رفتند؛ من مانده‎‎‎ام و خدایم...

تناقض!

بیشتر وقت ها می آید اتاق ما  و نمازش را روی تکه موکت اتاق مان می خواند.

از دیدن نمازش لذت میبرم، با طمانینه و وقار و ارامش میخواندش

شاید بعضا نیم ساعتی هم به  طول بیانجامد!


دیروز نمازش که تمام شدرو به ما کرد و پرسید: راستی، امام حسن(ع) کجا بود روز عاشورا که به امام حسین(ع) کمک نکرد؟