طلاق!

رفیق است آن‌هم از نوع شفیقش...

همیشه حامی‌ات و بهترین خصوصیتش این است که با تو رو‌راست است! یک‌دست و دل‌سوز!

خیلی صفات خوب دیگر را می‌توانی برایش برشمری که او را در زمره‌ی تاپ‌ترین‌ها می‌گنجاند!

فقط ...

فقط وقتی حرفش را می‌زند و با لجبازی-که خود نوعی مصمم بودن می‌پندارتش- روی آن می‌ایستد کلافه‌ات می‌کند.

نمی‌دانم بگویم از خامی است یا از پختگی‌اش که دنیایش سیاه و سفید است و حد و مرز خاکستری ندارد!

گاهی اوقات فکر می‌کنم اصلا روی این کره‌ی خاکی زندگی نمی‌کند که خیییییییلی از مسائل را نمی‌بیند یا بودنشان را نمی‌پذیرد.

همین شد که همه‌ی تلاش‌ها و مزاح‌هایم برای بازگرداندن و احیا کردنش ناکام ماند و ما هم مثل دیگران روانه‌ی دادگاه طلاق شدیم...