موضوع انشا: روزمرگی

روزمرگی خیلی چیز بدی است!

برای همین است که از قدیم‏الایام، عارفان و سالکان و بزرگان آن را «مرگ تدریجی یک انسان» لقب داده‏اند و شعرای بسیاری در مذمت آن شعر نسروده‏اند و نویسندگان نیز همواره به‏دنبال تحریم این مسئله بوده‏اند.

روزمرگی چه‏گونه روی می‏دهد؟

روزمرگی زمانی روی می‏دهد که روزهای زندگی یک انسان درست مثل همیشه ورق بخورند؛ بی‏هیچ تغییر اضافه و محسوسی!

روزمرگی حالتی است که در آن، شخص روزمره شده، صبح‏ها با صدای زنگ ساعتش در یک زمان خاص، چشم‏هایش را می‏گشاید اما حوصله برخاستن از تخت خواب نرمش را ندارد، در واقع انگیزه‏ای برای رفتن به سر کار و یا آغاز روز جدیدی از زندگیش را ندارد.

روزمرگی یعنی هر روز پشت میز اداره‏ات بنشینی و خمیازه بکشی و گاه و بی‏گاه «ید» مبارک را بری پرندن مگسی (این روزها برای فشردن کلید های موس) به زحمت بیندازی؛

البته این حالت می‏تواند در هر بُعد از زندگی یک انسان مشاهده شود؛ چه در زندگی کاری، چه در زندگی فردی  چه در زندگی مشترک؛ از خصیصه‏های ثابت آن هم این است که فرد روزمره شده از روزهای زندگیش در هر یک از ابعاد مذکور، کوچکترین لذتی نمی‏برد!

عارفان این حالت را به صرف حدیث مبارک  «هر کس دو روز از عمرش مثل هم باشد ضرر کرده است» مذموم می‏دارند  و بزرگان بعضا به دلیل خسارت مالی به روند کاری و تاثیر منفی بر روی سایر افراد جامعه، خطرناک می‏شمارند...

درمان

درمان این حالت مخوف، هنوز کشف نشده است! اما توصیه می‏شود کسانی به روزمرگی دچار هستند خود را از بالای یک بلندی به پایین پرتاب نمایند تا علاوه بر تجربه‏ی چند دقیقه هیجان، با درد جسمی، درد روحی خود را به فراموشی سپارند!

برخی دیگر نیز توصیه می‏نمایند که فرد روزمره شده از شغل خود استعفا دهد تا شکمش گرسنه گشته و روزمرگی یادش برد. (این افراد به این قول که «گشنگی نکشیدی که عاشقی یادت بره» استناد می‏نُمایند!)

مع هذا، نویسنده‏ی محترمه مکرمه هیچ یک از روش‏های فوق را کارآمد توصیف نکرده  و برای همه‏ی روزمرگان -من جمله خودش-  آرزوی شفای عاجل می‏نمُاید.

این بود انشای من!

پ.ن1: یکی از موهبت‏های اسلامی همین تغییراتی هست که مکرر در زندگی ما روی می‏ده: رمضان، شعبان، محرم؛ وگرنه بعید بود که تکانی به خود بدهیم و روزمرگی را بتکانیم!

پ.ن2: شاید برای همینه که خارجکی‏ها این‏قدر به‏دنبال تغییر هستند؛ و برای همین همواره توانسته‏اند برای فرار از روزمرگی‏ها به اکتشافات جدید برسند!!!

پ.ن3: و سکوت تنها گریزراه از دست کسانی است که انرژی مضاعف برای بحث! کردن و اثبات حقانیت تصمیم‏های خود دارند!