نَنوشته‌ها
همه رفتند؛ من ماندهام و خدایم...نَنوشته‌ها
همه رفتند؛ من ماندهام و خدایم...درباره من
باز هم تسبیح بسم الله را گم کرده ام/
شمس من کی می رسد؟ من راه را گم کرده ام/
خواستم با عقل راه خویش را پیدا کنم/
حال می بینم که حتا چاه را گم کرده ام/
----------------------------------------------
... و من قدر خود را بزرگ‌تر از آن می‌دانم که محبت خویش را از کسی دریغ کنم،
حتی اگر آن کس محبت مرا درک نکند و به خیال خود سوء استفاده نماید.
من بزرگ‌تر از آن‌م که به خاطر پاداش، محبت کنم یا در ازای عشق، تمنایی داشته باشم.
من در عشق خود می‌سوزم و لذت می‌برم و این لذت،
بزرگ ترین پاداشی است که ممکن است در جواب عشق من به حساب آید.
(از وصیت نامه شهید چمران)
ادامه...
پیوندها
- ستارگان درخشان وبلاگ قند عسلم
جدیدترین یادداشتها
همه- مرگ
- حرف زدن هم هنر است!
- برای خاتون عزیزم...
- قصه هایی که گفته نمی شوند
- اف بر توای دنیا!
- عشق واروونه
- [ بدون عنوان ]
- خاطرات سفر کربلا - بخش نخست
- دلم جای دیگریست؛ جایی بین گذشته و آینده.
- سوی نینوا رهسپارم
- دلم میگیرد، همین!
- فرانکفورت از دید یک چادری!
- This too shall pass!
- خودشیفتگی وبلاگی
- captive
- ضدحال ترین آدم دوستداشتنی
- شکلات اما تلخ!
- بوی سیر!
- suicide
- ما آدمهای مزخرف
بایگانی
- تیر 1397 1
- مهر 1395 1
- مرداد 1395 1
- تیر 1395 1
- اسفند 1394 1
- خرداد 1394 1
- اسفند 1393 1
- دی 1393 2
- آذر 1393 1
- آبان 1393 1
- مهر 1393 1
- شهریور 1393 1
- مرداد 1393 1
- تیر 1393 1
- فروردین 1393 2
- اسفند 1392 1
- بهمن 1392 1
- دی 1392 2
- آذر 1392 2
- مهر 1392 2
- شهریور 1392 1
- مرداد 1392 1
- تیر 1392 1
- خرداد 1392 3
- اردیبهشت 1392 2
- فروردین 1392 1
- اسفند 1391 1
- بهمن 1391 4
- دی 1391 3
- آذر 1391 2
- آبان 1391 3
- مهر 1391 3
- شهریور 1391 6
- مرداد 1391 7
- تیر 1391 2
- خرداد 1391 4
- اردیبهشت 1391 6
- فروردین 1391 3
- اسفند 1390 6
- بهمن 1390 4
- دی 1390 4
- آذر 1390 5
- آبان 1390 5
- مهر 1390 5
- شهریور 1390 6
- مرداد 1390 3
- تیر 1390 1
- اردیبهشت 1390 3
- فروردین 1390 2
- اسفند 1389 3
- بهمن 1389 5
- دی 1389 3
- آذر 1389 4
- آبان 1389 6
- مهر 1389 6
- شهریور 1389 2
- مرداد 1389 3
- تیر 1389 9
- خرداد 1389 6
- اردیبهشت 1389 2
- فروردین 1389 4
- اسفند 1388 6
- بهمن 1388 12
- دی 1388 6
- آذر 1388 11
- آبان 1388 26
- مهر 1388 11
آمار : 111916 بازدید
Powered by Blogsky
قرار دل...
می‌چپم توی مترو، لابلای همهی مسافران و شلوغیها؛
میخواهم گم شوم لابلای آدمهای روزگار!
شاید یادم برود...
یادم برود همهی بدهیهایم به تو؛
و قرض سنگینی که بالا آوردهام...
شاید دقایقی یادم برود که حساب کشیات چه نزدیک است...
میخواهم گم شوم؛
لای پیچهای روزگار!
نمیشود...از تو نمیشود فرار کرد ای قرار دل؛
کاش میشد خوب تو باشم...!
پ.ن1؛ بشکن همهی «من» را؛ این همه «من» بی تو «هیچی» بیش نیست!
پ.ن2؛ دل میشکنم؛ و میشکنم این روزها!
پ.ن3؛ از این دست ننوشتهها: این + این
حس غریب
دوشنبه 2 آبان‌ماه سال 1390 ساعت 09:21 ب.ظ
به نام خدا
سلام
حس های غریبت رو دوست می دارم...
حس؟ دعام کن، خو؟
سلام
الان تو دقیقا کی بیدی که احساسات غریبم رو دوس میداری؟ هوم؟
خجالت نمی کشید بدهی بالا آوردید حالا موقع حساب کتاب که شده میخواید خودتون رو بزنید به اون راه و رد گم کنید...؟ (این خجالت نمی کشیده توی دلم مونده بود باید خالیش می کردم)
با توجه به پی نوشت هاتون: پس عجب بشکن بشکنیه این روزها!!!
سلام
اصلاحیه:
الان دقیقا به خاطر تنبه کلام شما در حالت ویبره ام و تا بنا گوش سرخ خجالت شده ام!
این روزها از اون بشکن بشکن هاست دقیقا! ناجور!
من دل می شکنم و خدا هم مرا می شکند...هر چی عوض داره گله نداره دیگه!
حالا چرا مونده بود تو دلتون یه «خجالت نمی کشید» بپرونید به من؟
بعد الان من به ذکور یه چی بگم کدخدا میاد منو میبره زیر سوال....
هی روزگاررر....
به نام خدا
(آهان راستی گفتی این روزا بشکن بشکن داری! :دی)
سلام
می خواستم ببینم اگه آدرس وبم رو بذارم بدون اسم، نمایش داده می شه؟ این که لااقل برای تو مشخص می شه که کی هستم؟
و ضمناً خواستم به آدرس وبی که گذاشتم بیای تا بفهمی کی هستم، و به این صورت بلکه بعد از مدت ها پات به کلبه ی محقر ما هم باز بشه
باز هم ضمناً، فکر می کردم یه کم از روی نگارشم بشناسیم
سلام
ببخشید خو..
چرا میزنی؟
خشن!
من از نمایشگاه کامنت ها رو تایید کردم
خو مراجع داشتیم یه چشم به اون بود یه چشمم به این! دیدم نت مجانیه گفتم برسم به بلاگ محقرم
خو حدسیدم تویی منتهی مدل باران هم یه جورایی شبیه تو میز نه
در راستای همون پروژه ی بشکن بشکن خواستم دل تو رم بشکنم تا خدا بیشتر بشکنه منو
:دی
سلام حسی جان
میدونی چیه، من وقتی بین جمعیت زیادی هستم بیشتر تنهام، بیشتر به دلم رجوع میکنم، حس غریبگی با جمع دارم و افکارم و خیالاتم کنج دلم پناه میگیرند...
شاید این چن خط ربطی به پستت نداشته باشن ، همینجوری میگم؛ تریبون آزاده دیگه
یه حس هست که زیاد بهم دست میده، نمیدونم تو هم تجربه ش کردی یا نه، احساس می کنی یه چیزی تو دلت آب میشه و میریزه؛ عین شمع که آب میشه، یه حالتی فراتر از دل شکستگی، من خیلی وقتا اینجوری ام [ آیکن شمعی که تو قفسه سینه ت روشنه وداره آب میشه و میریزه رو دیواره معده ت و معده تو سوراخ می کنه و...
سلام
اخی..چه عارفانه...
از تریبون آزاد هم آزادتره باران...
نمی دونم حس من آبکیه یا نه ولی کلا از این امواج غریب زیاد دارم در حد تیم ملی!
بعد ممکنه امواج از دیگران ساطع بشه و من متاثر باشم و حسابی اذیت شم
خلاصه نمیدونی چه بشکن بکشنیه این تو...
سلام. قشنگ بود.
سلام/ممنون
بله...واقعا با اون سرعت اینترنت نمایشگاه دستی به اینجا کشیدید؟؟؟ خدا صبرتون بده! :D
پـ نَ پـ...یه سر اومدم خونه وبلاگو چکیدم دوباره برگشتم مصلی!
کی تا حالا به پاسخ هاتون اصلاحیه میزنید؟
چون تو وبلاگ من یه "خجالت نمی کشید" به من پرونده بودید! تازه یک یک شدیم. به زودی دو یک جلو می افتم!
علیک سلام!
از وقتی که با اینترنت مصلی آشنا شدم
عمــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــرا!