باز آمد بوی پاییز

پاییز که می‌آمد بی خودی حالم رو به راه می‌شد؛

مخصوصا وقتی می‌نشستی توی کلاس و استادهای جدید، و بعد هم بوی خوش خزیدن توی کتاب فروشی‌ها و کاغذهای نو را استنشاق می‌کردی!

آویزان شدن توی مترو و اتوبوس و صف تاکسی و خستگی مشق‌ها و پروژه‌ها و کفرانس‌ها... هیجان برای رزرو اولین کنفرانس؛

و از این دست درس خواندن‌های با عشق و حال، پر از شور یاد گرفتن و آموختن...

دل‌م مهر می‌خواهد که بروم و بنشینم کلاس «اول ب»

روی نیمکت‌های چوبی که پرچ‌هایشان همیشه مانتویم را نخ‌کش می‌کرد

باز هم همان "با من دوست می‌شوی" های بچگانه  ولی خالصانه که نه بازی با کلمات را بلد بودیم و نه ابایی داشتیم از خواستن.

این بار اگر قرار باشد یاد بگیرم، می‌خوام زندگی را از نو بخوانم؛

بخوانم که رابطه آدم‌ها فیثاغورثی نیست؛ یادم بماند که زندگی، سینوس و کسینوسش زیاد بالا و پایین می‌شود اما محورهایش همیشه ثابت است...

یاد بگیرم جمع و تفریق و ضرب و تقسیم، رفتی‌اند و این تنها "اعداد"ند که در معادله‌ها باقی می‌مانند و خواستنی‌اند؛ نه «ایکسی»  باقی می‌ماند و نه «ایگرگ»!

یاد بگیرم که جغرافیای زندگی بی‌نهایت است و زمین یک‌پارچه! و این مرزهای جغرافیایی را فقط برای ساختن "تاریخ" ساخته‌اند.

یاد بگیرم که شیمی، یعنی کیمیاگری روح‌ها با واژه‌هایی که گاه لطیف می‌شوند و زندگی می‌بخشند و گاه باید بشکنند و بخورند آیینه‌های زنگار زده روح را!

یاد بگیرم که ادبیات، فقط برای فریب آدم‌ها نیست، که دروغ‌هایت را بپیچی در زرورق قشنگ واژگان و به خورد اطرافیانت بدهی!

حتی یاد بگیرم که هندسه زندگی، همیشه دست من نیست، گاهی باید «جبر» خواند فقط!

و بنویسم مشق زندگی‌ام را، حتی پر از غلط، روی همان دفتر سپیدی بنویسم که قرار بود تمیز بماند همیشه!

وای که چقدر برای آموختن باقیست؛

کدام مدرسه باید نامم را بنویسم؟

 

پ.ن: اعتراف می‌کنم بعد از این که نوشتم «بوی خوش خزیدن توی کتاب فروشی‌ها»؛ یادم آمد هم‌چین هم بوی خوشی نداشتند خود کتاب‌فروشی‌ها! ولی اصلا کتاب فروشی و کتاب خریدن چنان حال خوشی دارد که آدم بویایی‌اش، یادش می‌رود!

پ.ن2: من همیشه از شنیدن این شعر «باز آمد بوی ماه مدرسه» آن هم ساعت شش و نیم صبح که باید خواب نازنین را رها می‌کردم؛ به شدت متنفر بودم!! علی‌رغم همه شوقی که آموختن داشت حتی!