فضول باشی...

داشتم سوژه سازی میکردم برای نوشتن در ذهنم!

دوستم با دیدن دو اغذیه فروشی گفت:

در ایران هر کی بیفته تو کار شکم ورشکست نمیشه!

داشت از تکثیر بی رویه ی ساندویچی ها میگفت که من خاطره ی نیافتن یک عدد ساندویچی در خ طالقانی را برایش گفتم

و زجری که کشیدم تا در انتهای ایرانشهر یکی را شلوغ ! بیابم!

اوتوبوس امد

ما هم همراه جمعیت سوار شدیم

دقایقی گذشت...

زن کنار دستی ام نگاهم کرد و گفت:

تو خود میدون فردوسی کنار دکه فروشی ساندویچی هست ها!

با رعایت نهایت ادب لبخندی تحویلش دادم و تصدیقی!

دوستم:

 در ذهن مرور کردم نوشته ی عبید را:

اگر فضولی کنار من نبود و نامه ی مرا نمیخواند همه ی اسرار با تو بازگو میکردم...

چه گوش هایی دارند برخی ها! و چه شجاعتی در اظهار نظر!