بوی سیر!

زمان: در ساعت شلوغی، غروب‎هنگام

مکان: مترو!

زن درشت هیکلی کنار من نشسته بود و مدام «آه» عمیق و حجمی از هوا را از سینه برون می‎داد و خدای را سپاس می‎گفت؛

به او گفتم: خدای هم رضایت ندارد که با این حجم سیری که بلعیده‎ای، آه بکشی و او را سپاس گویی!

که او از حمد و ثنای تو بی‎نیاز است و ما خلق الله حاضر در این قطار، به اکسیژنی برای تنفس سخت نیازمندیم!

(البته توی دلم)

پ.ن: هوا بس ناجوانمردانه زمستانی نیست! :(