نَنوشته‌ها
همه رفتند؛ من ماندهام و خدایم...نَنوشته‌ها
همه رفتند؛ من ماندهام و خدایم...درباره من
باز هم تسبیح بسم الله را گم کرده ام/
شمس من کی می رسد؟ من راه را گم کرده ام/
خواستم با عقل راه خویش را پیدا کنم/
حال می بینم که حتا چاه را گم کرده ام/
----------------------------------------------
... و من قدر خود را بزرگ‌تر از آن می‌دانم که محبت خویش را از کسی دریغ کنم،
حتی اگر آن کس محبت مرا درک نکند و به خیال خود سوء استفاده نماید.
من بزرگ‌تر از آن‌م که به خاطر پاداش، محبت کنم یا در ازای عشق، تمنایی داشته باشم.
من در عشق خود می‌سوزم و لذت می‌برم و این لذت،
بزرگ ترین پاداشی است که ممکن است در جواب عشق من به حساب آید.
(از وصیت نامه شهید چمران)
ادامه...
پیوندها
- ستارگان درخشان وبلاگ قند عسلم
جدیدترین یادداشتها
همه- مرگ
- حرف زدن هم هنر است!
- برای خاتون عزیزم...
- قصه هایی که گفته نمی شوند
- اف بر توای دنیا!
- عشق واروونه
- [ بدون عنوان ]
- خاطرات سفر کربلا - بخش نخست
- دلم جای دیگریست؛ جایی بین گذشته و آینده.
- سوی نینوا رهسپارم
- دلم میگیرد، همین!
- فرانکفورت از دید یک چادری!
- This too shall pass!
- خودشیفتگی وبلاگی
- captive
- ضدحال ترین آدم دوستداشتنی
- شکلات اما تلخ!
- بوی سیر!
- suicide
- ما آدمهای مزخرف
بایگانی
- تیر 1397 1
- مهر 1395 1
- مرداد 1395 1
- تیر 1395 1
- اسفند 1394 1
- خرداد 1394 1
- اسفند 1393 1
- دی 1393 2
- آذر 1393 1
- آبان 1393 1
- مهر 1393 1
- شهریور 1393 1
- مرداد 1393 1
- تیر 1393 1
- فروردین 1393 2
- اسفند 1392 1
- بهمن 1392 1
- دی 1392 2
- آذر 1392 2
- مهر 1392 2
- شهریور 1392 1
- مرداد 1392 1
- تیر 1392 1
- خرداد 1392 3
- اردیبهشت 1392 2
- فروردین 1392 1
- اسفند 1391 1
- بهمن 1391 4
- دی 1391 3
- آذر 1391 2
- آبان 1391 3
- مهر 1391 3
- شهریور 1391 6
- مرداد 1391 7
- تیر 1391 2
- خرداد 1391 4
- اردیبهشت 1391 6
- فروردین 1391 3
- اسفند 1390 6
- بهمن 1390 4
- دی 1390 4
- آذر 1390 5
- آبان 1390 5
- مهر 1390 5
- شهریور 1390 6
- مرداد 1390 3
- تیر 1390 1
- اردیبهشت 1390 3
- فروردین 1390 2
- اسفند 1389 3
- بهمن 1389 5
- دی 1389 3
- آذر 1389 4
- آبان 1389 6
- مهر 1389 6
- شهریور 1389 2
- مرداد 1389 3
- تیر 1389 9
- خرداد 1389 6
- اردیبهشت 1389 2
- فروردین 1389 4
- اسفند 1388 6
- بهمن 1388 12
- دی 1388 6
- آذر 1388 11
- آبان 1388 26
- مهر 1388 11
آمار : 117558 بازدید
Powered by Blogsky
کجا پیاده می‌شی؟
در صندلی اتوبوس که جای گرفتم، بدون معطلی گوشی‌ام را دراوردم و با صدای بلند آن، خودم را مشغول کردم.
نگاهم خیره مانده بود به گذر عابران و ماشین‌ها و مغازه‌ها
زنی که نزدیک صندلی‌ام ایستاده بود خم شد و چیزی گفت...به خود امدم و سرم را بالا گرفتم
موهای مش کرده‌ایی از کنار خظ چشم بلندش ریخته بود تا کنار بینی چسب زده‌اش!
گوشی را در اوردم و گفتم چیزی گفتید؟
- شما کجا پیاده می‌شید؟
من در حالی که به شدت تعجب کرده‌ام از این سوال بی‌مورد: چطور مگه؟
-هیچی می‌خواستم ببینم کی می‌تونم بشینم!
تاملی کردم و با لحنی که شوکه بودنم در ان بیداد می‌کرد گفتم: اگر خسته‌ای بلند شم بشینی...
با استواری خاصی گفت: نه بشین...
- من تقریبا آخراش پیاده می‌شم، می‌خوای بشین؟
- بازهم "نه"ایی گفت و با دست هایش مرا که نیم‌خیز شده بودم نشاند!
حس غریب
چهارشنبه 23 دی‌ماه سال 1388 ساعت 08:54 ب.ظ
سلام . وبلاگ قشنگی داری . به ما هم یه سری بزن ولی نظر یادت نره
بهت سرزدم..ولی اصلا از فوتبال خوشم نمیاد
خب چون احتمالا پسر نبودی بلند نشدی دیگه.البته سخته ها در هر شرایط.مخصوصا اگه شب باشه٬چراغ مغازه ها روشن و هوا بارونی و لولیدن آدما تو هم.آدم میخواد یقه شو تا ته بکشه بالا.صدا رو تا آخر زیاد کنه و خوانند که می خونه «بارونو دوست دارم هنوز...»
آره پسر گه نیستم...ولی فک نمکنی خواسته ی این خانم جوان یکم غیر عادی بود؟
چه عرض کنم... هر از این باغ بری می رسد/ تازه تر از تازه تری می رسد!
الان باید یه چیزی رو عرض کنی!
یه تفاوت فاحش در این پست و مطالب قبلی هست!
نه دیگه.باادب بوده.فقط حرفشو زده.اونم بدون توهین.درخواست آشکاری هم نداشته.فقط یه سوال بود.شاید واقعا له بوده.داغون داغون.
شاید!