روسپ*ی‌های رسانه ایی

برخی نوشته‌ها در ذهنم ادمی تثبیت می‌شوند به معنای واقعی کلمه!

خدا رحمت کناد نویسنده خوش ذوقش را؛

راه دیگری نیست؟ چرا.

می‌توان عین «روسپی‌ها» که هرشب و هرلحظه یک‌جای دیگرند، همزمان برای این روزنامه و آن روزنامه و این مجله و آن‌یکی و آن‌یکی و آن‌یکی نوشت. حتا می‌توان رفت فلان خبرگزاری که کلمه‌ای پول می‌دهد و کیفیت را فدای کمیت می‌کند، عین دست‌گاهِ کپی، خروجیِ تازه بیرون داد. اما، به خدا این کارِ من نیست. من، دوست‌دارم با اعتقاد بروم سراغ کارم. جایی کار کنم که به خط و ربطش معتقدم و تا زمانی که به آن خط و ربط و اعتقاد متعهدم، همان‌جا بمانم و برای همان‌جا بنویسم.

متأسفانه یا خوش‌بختانه، این اعتقاد من است. با این اعتقاد هم، می‌دانم که به جایی نمی‌رسم. می‌دانم که با این روش و منش.... چه بگویم؟ من می‌خواهم زندگی کنم. پس کار می‌کنم تا زندگی‌ام بچرخد، زندگی نمی‌کنم که پول در بیاورم.

پاکت ها-حسام الدین مطهری

پ.ن: به قولی emphasises are mine!