سرش را تکیه داده بود به دیوار؛ زمزمه میکرد:
تقدیر امسال؛
خـــــــــــــــــــــــــــدا
«حـــــــســیـن»اش را بـــــــــــــیــــــــــــــشتـر کـــــــــــــــــــــــــــــن!
و های های میگریست...
پ.ن: خدایا تا فرصت باقیست؛ ما را غریق رحمت خویش کن؛ مبادا رمضان برود و من همانی باشم که پیشتر بودم...