آینه‌

سمند زرد رنگی ایستاد؛ و همه هجوم بردیم.

راننده‌‌ی مرتبی داشت: لباسی کاملا سفید، موهایی شانه‌‌کرده و ژل‌‌زده؛

و صورتی کاملا سه‌تیغه!

پشت هر چراغ قرمز، در آینه‌ی کنار راننده خودش را چک  می‌کرد؛

و موهایش را؛

که به‌هم نریخته باشد.

به نظر می‌رسید دست‌کم سی و پنج را پر کرده است.

میانه‌ی راه، مسافری (مونث) کرایه را به سویش دراز کرد و با صدایی نحیف گفت: پیاده می‌شم!

راننده که به درستی نشنیده بود «جانی؟!؟!» پراند و زن تکرار کرد: پیاده می‌شم.

زن پیاده شد و در را، به رسم همیشه‌ی تاکسی‌سوار ها محکم بست.

مرد خیره نگاهش کرد و زیر لب گفت: یـــــابو!

پ.ن1: یعنی می‌رسد  روزی که باطنمان به اندازه‌ی ظاهرمان آراسته باشد؟

پ.ن2: داشتیم گپ می‌زدیم، سکوت بین‌مون حکم‌فرما شد، بلافاصله گفت سکوت نکن! حرف بزن! وقتی ساکت می‌شی یعنی داری سوژه پردازش می‌کنی بزنی وبلاگت!