بی برکت!

شده بود 4850 تومان، اسکناس پنج‎هزار تومانی را که روی پیش‎خوان دید، خوشه‎ی انگور را از سبد پایین پایش برداشت و یکی از کوچک‎ترین شاخه‎های خوشه را کند و انداخت توی کیسه نایلونی انگورهای من؛

ترازو 5000 را رد کرد؛ پیرمرد ریش‎خندی زد و گفت؛ همین شاخه‎ی کوچک با دوازده سیزده تا انگور می‎شه 300 تومن! چقدر بی‎برکت شده زندگی.

کیسه را داد به من،

و من توی راه برگشت مدام توی ذهن‎م مرور می‎کردم، همه‎ی بی‎برکتی‎های زندگی این عصر را.

از روزهای عمرمان که شتابان می‎روند از کف‎مان. بی‎آنکه در هر کدام‎شان چیزی برای آخرت پس‎انداز کرده باشیم.

از درآمدهای‎مان، که هرچه مبلغ فیش حقوقی و حساب بانکی‎مان زیادتر می‎شود، تندتر هم خالی می‎شود!

از زندگی‎های بی‎کیفیت‎مان. از عشق‎های پوچ و خالی! از حجم رو به ازدیاد تنهایی، از گسترش بی‎رحمی و از دست رفتن مهربانی... از خشک‎سالی و قحطی روی زمین...قحطی آدمیت!

به چه امیدواری هنوز؟

کاش امیدت را برای ما هم بفرستی!